Is verandering realiseren met mensen net als wandelen met een ezel?

Aan de hand van dit korte verhaal duid ik een aantal belangrijke stappen dat nodig is om op succesvolle wijze een verandering te realiseren in, door en met mensen.

Tijdens de vakantie heb ik een ezelwandeling gemaakt met mijn zoon, een vriendin en haar zoon. Dit idee ontstond nadat zij zo liefdevol en enthousiast vertelde over haar ervaring met zo een wandeltocht in het verleden.

Stap 1 was bereikt, verleiden: Ik was verleid vanuit een warm, enthousiast en authentiek verhaal van een ander (wiens mening ik waardeer en respecteer) om de stap te zetten.

Na kennis te hebben gemaakt met de do’s en don’ts van ezels (een soort handleiding), zijn we op stap gegaan. Ik had mijn twee sledehonden bij me, die aan mijn heup vastzitten zodat ik een soort van slee voor hen ben.
Wij moesten voorop lopen, want anders wilde de ezel niet vooruit. Hij zou dan steeds op zijn hoede om blijven kijken en stil blijven staan in plaats van vooruit te lopen.

Stap 2 Geef richting en houd contact: Loop een klein beetje voorop, houd je achterban in de gaten en blijf in contact met anderen. Houd in de gaten waar ze misschien bang voor zijn, wat hen drijft en wat bij hen goed en minder goed werkt.

Op een gegeven moment waarop we langs de dijk wandelden, kwamen er grote melktankauto’s langsrijden. Die wagens ‘glinsteren’, zijn groot en maken herrie. Ze zijn hiermee alles wat een ezel niet fijn vindt. Op zo een moment staat de ezel stil; hij/zij wil niet meer en is niet vooruit te branden. Wat doe je dan? Volgens de handleiding werkt het niet om aan een ezel te trekken, maar mag een duw geven wel.

Stap 3 Daar waar stilstand en bewegingloosheid optreden, maak je contact om te begrijpen waarom dit zo is. Je geeft een zachte duw: Een innerlijk, daadkrachtig besluit om vooruit te willen met de ander(en) en je leidt de weg (weer). Soms zijn spelregels dus niet van toepassing; deze veranderen.

Zo is het ongeveer gegaan. We hebben een prachtige wandeling gemaakt. Het enige waar ik echt aan moest wennen, was het tempo!  Dat van een ezel is stapvoets. Ik ben gewend aan snel lopen, ongeduldig zijn, enz. Of je het wilt of niet, enige onthaasting overkomt je hiermee.

Stap 4 Heb geduld. Jouw tempo als leider is niet hetzelfde als dat van je achterban. Pas je enigszins aan en houd vol. Geniet ook van het langzame en wat daarin wel bereikt wordt.

Tot slot

Een belangrijk moment (en goede les) dat lichte stress gaf was dat waarop we in het drukke verkeer van een pont terecht kwamen. De ezel begon achteruit te lopen. Hij liep tegen een andere auto aan en ik dacht dat die auto een flinke deuk zou krijgen. Een terras vol met mensen keek naar deze taferelen en het hoofd van mijn vriendin hoofd werd rood. De druk was niet alleen bij de ezel, maar ook bij haar te zien en te voelen. Een man op het terras reageerde dat het waarschijnlijk te stressvol en druk voor de ezel was. De zoon van mijn vriendin sprong bij om de ezel vooruit te duwen. Zo ging de ezel weg bij de auto en werd hij doortastend maar liefdevol vooruit gedreven. Toen alle auto’s weg waren, begon hij weer goed en rustig te lopen alsof er niets aan de hand was.

Belangrijkste veranderles voor succes: Creëer de juiste randvoorwaarden, weet wat je mensen nodig hebben en zorg dat je dit organiseert/faciliteert.

Ik kan het iedereen van harte aanbevelen, zo een ezelwandeling. Het daagt je eigen leiderschapsstijl uit (je komt jezelf tegen) en het vergroot je respect en compassie voor de mooie dieren.

Volgende keer…

Ga ik schrijven over ‘hoe verleid je?’. Dit is immers nodig om in beweging te komen! Eerst maar weer een ervaring daarin opdoen-;)

PS: Degenen die me kennen, weten dat Engels mijn moedertaal is… Lezers, vergeef me dus voor een aantal taalfouten dat hierin mogelijkerwijs verschijnt.