De witte Nederlandse man en Rivella

Op internationale vrouwendag kun je niet om de vraag heen hoe we het voor elkaar gaan krijgen dat er veel meer vrouwen (top) leidinggevende posities gaan bekleden.

Met genoegen en enige ongemak stond ik om 5 uur op vanochtend voor een rijkelijk belegd ontbijt in het Grand Hotel in Amsterdam. Samen met andere prominente en talentvolle vrouwen (en een paar dappere mannen) werden we uitgedaagd om over deze vraagstuk na te denken en in actie te komen.

Tussen de uitstekende en prikkelende begeleiding van Prinses Laurentien gingen we aan tafel in dialoog over wat er in het manifest mag komen. Ik werd vooral getriggerd door haar vraag: Wat gaat om in de witte (psychologische) brein van een (top) man/leidinggevende dat maakt dat het zo lastig is om die vrouwen toe te laten tot hun team (domein)?

Rivella, een beetje vreemd maar wel lekker

Er was een dappere man aan onze tafel tussen acht welbespraakte vrouwen die durfde een klein inkijk te geven in zijn psychologische brein. Door mezelf ook enigszins bloot te geven, deelde ik een mijn ervaringsblik dat het lastig is voor mannen om te gaan met de intensiteit en emoties die vrouwen met zich mee kunnen brengen. In enige vorm beaamde hij dit. Tijdens zijn diensttijd ‘moest’ hij ‘ ook met een aantal vrouwen in zijn peloton werken. Die vrouwen waren niet zo makkelijk als die mannen maar voegde wel diversiteit en scherpte en dus uiteindelijk meer succes toe aan hun teamprestaties. In het begin was het dus een beetje vreemd die vrouwen met hun anders kijken en dus anders handelen, maar uiteindelijk toch wel lekker-;)

You can't be what you can't see.

We zijn allemaal eens geworden dat meer vrouwen in (top) leidinggevende posities niet van zelf gaat en een harde duw in de rug nodig heeft in de vorm van een quotum. You can’t be what you can’t see. Pas als vrouwen meer vrouwen in leidinggevende (top) posities zien, durven zij te zijn wat ze nu nog niet zijn.